در سال گذشته، سطح بی‌نظیری از برهم‌زنندگی‌ها را شاهد بودیم. حجم قراردادهای ادغام و مالکیت با بیشترین کاهش طی ۲۱ سال گذشته مواجه شد. حجم خریدهای اهرمی، از زمان رکود اقتصادی بزرگ، بیشترین کاهش را داشته است. همچنین از آنجایی که نرخ مؤثر وجوه فدرال ۵۳ برابر شده، تأمین مالی از محل استقراض برای این معاملات بیشترین کاهش حجم را طی ۳۳ سال اخیر تجربه کرده است.
امروز، توازن ظریف عرضه‌وتقاضا با چرخه عرضه جهانی پول، نابسامانی‌های زنجیره تأمین و مسائل ژئوپلتیک بیش از پیش با یکدیگر گره خورده‌اند. این مسائل، در کنار همدیگر، به تورم پایدار، بازارهای اعتباری محدودتر و بازار کاری نامتوازن دامن زده‌اند. همه‌گیری کرونا برای مدتی این مشکلات را فرو نشاند، زیرا بانک‌های مرکزی و دولت‌ها برای کاهش هرج‌ومرج بازار تلاش می‌کردند. اما اکنون این مسائل با قدرت و شدت بیشتری برگشته‌اند.
مانند بسیاری از صنایع دیگر، سرمایهگذاری خصوصی نیز از جهت‌های گوناگون تحت‌تأثیر این تغییرات بوده است:
قراردادها: تعداد خریدهای اهرمی از بالاترین سطح در سه‌ماهه چهارم ۲۰۲۱ که ۴ هزار و ۳۸۷ مورد بوده، به ۲ هزار و ۴۹۸ مورد در سه‌ماهه نخست ۲۰۲۳ سقوط کرده است. از نظر کیفی، فروشندگان بیشتر تمایل داشته‌اند که دارایی‌هایی را معامله کنند که کیفیت بالاتری دارند و می‌توانند شرایط استقراض سخت‌گیرانه‌تری را برآورده کنند. تعداد زیادی از این دارایی‌ها بخش‌های غیراصلی کسب‌وکارهای مختلفند که مالکان اصلی به‌منظور تعدیل فعالیت‌شان، این دارایی‌ها را به فروش می‌رسانند.
خروج ثانویه: با اینکه پیش‌بینی می‌شد بازار خروج ثانویه داغ‌تر شود و شکاف پدیدآمده را تا حدودی پر کند، ولی در سه فصل متوالی، شاهد کاهش خروج‌های ثانویه هستیم. فعالیت‌های مرتبط با خروج ثانویه را عوامل متعددی محدود می‌کنند، از جمله هزینه سرمایه، کاهش درآمد، ابهام‌های موجود در اقتصاد کلان و ظرفیت تأمید مالی مجدد.
روش‌های بدیل خروج: در فاصله سه‌ماهه چهارم ۲۰۲۱ تا سه‌ماهه نخست ۲۰۲۳، سرمایه تزریق‌شده به شرکت‌هایی که برای اولین بار عرضه عمومی می‌شوند از ۱۳۷ میلیارد دلار به ۱۹ میلیارد دلار کاهش یافته و تعداد این نوع معاملات ۶۳درصد کمتر شده است. گزینه‌های کمتر برای خروج زمان نگهداری دارایی‌ها را طولانی‌تر کرده است و به همین دلیل، شرکت‌های سرمایهگذاری خصوصی مجبورند به‌دنبال راه‌های دیگری برای ایجاد ارزش باشند.
بازی تغییر کرده است
موفقیت در سرمایهگذاری خصوصی نیازمند محاسبه‌های مختلف، رویکردهای جدید و روش‌های مدیریتی متمایز است. اما در این میان شرکت‌های سرمایهگذاری خصوصی چه اقداماتی می‌توانند انجام بدهند؟ در بستر کنونی، چهار روش بالقوه برای تولید ارزش را مرور کرده‌ایم.
۱. با توجه به کاهش ضرایب، خرید سهام عمومی برای شرکت‌های خصوصی را در نظر داشته باشید. در فاصله سه‌ماهه چهارم ۲۰۲۱ تا سه‌ماهه اول ۲۰۲۳، نسبت P/E آینده‌نگر دوازده‌ماهه، برای شرکت‌های اس‌اند‌پی ۵۰۰، از ۲۲٫۳ واحد به ۱۸٫۸ واحد و برای شرکت‌های اس‌اند‌پی ۱۰۰۰، از ۱۶٫۷ به ۱۴٫۶ کاهش یافت. با این تغییر ارزش‌گذاری، شرکت‌های سرمایهگذاری خصوصی می‌توانند به هدف‌هایی دست پیدا کنند که قبلا دور از دسترس بوده‌اند. به‌ویژه که عملکرد شرکت‌های بالغ ضعیف‌تر از همتایان‌شان بوده است.
۲. با شرکت‌هایی که می‌خواهند ساختار سبد سرمایهگذاری خود را تغییر بدهند تعامل داشته باشید. در پی افزایش نوسان و بیشترشدن هزینه وزنی سرمایه، شرکت‌ها مشغول تغییردادن سبد سرمایهگذاری و ایجاد واحدهای غیراصلی هستند. نتیجه اینکه میانگین سرمایه صرف‌شده برای واگذاری‌ها از ۴۵۰ میلیون دلار در سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ به ۶۵۵ میلیون دلار از ۲۰۲۱ تا کنون افزایش یافته است.
۳. برای بهینه‌سازی هزینه‌ها و بهره‌وری واقعی و پایدار بیشتر تلاش کنید. درمورد دارایی‌هایی که چند بار معامله شده‌اند، مالکان قبلی پروژه‌های آسان‌تر مانند بهینه‌سازی تدارکات و کاهش سریع هزینه‌ها، به انجام رسیده‌اند. وظیفه مداخله‌های عمیق‌تر برای ایجاد ارزش، در نهایت، روی دوش حامیان مالی فعلی خواهد بود. تغییرات ساختاری در بخش‌های میانی و پشتی شرکت ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا به نتیجه مطلوب برسد، ولی سرمایهگذاری بیشتر در این بخش‌ها و به‌ویژه روی نیروی انسانی و فناوری، به نتایج باکیفیت‌تری منتهی خواهد شد.
۴. معامله‌های بیشتری را در نظر بگیرید. شرکت‌های سرمایهگذاری می‌توانند معاملات پرریسک‌تری مانند کسب‌وکارهای خانوادگی قدیمی، صنایع چالش‌برانگیز و شرکت‌های فعال در صنایع نزدیک را در نظر بگیرند. این استراتژی به نفع شرکت‌های سرمایهگذاری بزرگ‌تر است که توانایی، تجربه و بودجه لازم برای ایجاد تغییرات پیچیده را دارند.
با همسوکردن سرمایه‌ها، ارزش خلق کنید
در جهان امروز که نوسان زیاد است و بازدهی بالا، اتکا به رهبران و کارکنان کارآمدی که بتوانند ارزش خلق کنند، بازدهی بسیار مطلوبی برای سرمایه‌گذاری‌های خصوصی به همراه خواهد داشت. رهبران شرکت‌های سرمایهگذاری خصوصی و تیم مدیریتی‌شان باید موارد زیر را در نظر داشته باشند:
تمرکز بر سلامت مالی در کوتاه‌مدت و مدیریت وجوه نقد: بررسی اخیر اکسنچر با مشارکت ۱۰۴ مدیر سرمایهگذاری خصوصی نشان می‌دهد که شرکت‌های سرمایهگذاری خصوصی مشغول بهینه‌سازی نیروی سازمانی، بهبود سرمایه در گردش، بهبود استراتژی قیمت‌گذاری و تقویت کارایی دارایی‌ها و فروش دارایی‌های غیرعملکردی هستند. این تغییرات در کنار تجزیه‌وتحلیل بهتر مدیریت وجوه نقد، تکیه‌گاهی در اختیار تصمیم‌گیرندگان می‌گذارد تا بتوانند سراغ تغییرات بعدی بروند.
ساده‌سازی پلتفرم عملیاتی: بخش زیادی از اهداف سرمایه‌گذاری‌های خصوصی در سطح عمومی عمل می‌کند، ولی به پلتفرم‌های ناهمگون تکیه دارد. تکیه به پلتفرم‌های مختلف از یکپارچگی عملیات جلوگیری می‌کند، هزینه خدمات را افزایش می‌دهد، بهره‌وری را پایین می‌آورد و به تجربه مشتری آسیب می‌رساند. شرکت‌های سرمایهگذاری خصوصی هم باید آستین‌ها را بالا بزنند و سراغ پلتفرم عملیاتی سرتاسری بروند. البته این کار به‌هیچ‌وجه آسان نیست، ولی برون‌سپاری وظایف هم فقط مشکل را به آینده موکول می‌کند.
استانداردسازی از طریق راه‌حل‌های اثبات‌شده: کسب‌وکارهایی که یکپارچگی مناسب نداشته باشند، ایجاد زیرمجموعه‌های بزرگ‌مقیاس و تجمیع‌های سنتی می‌تواند به مدل‌های عملیاتی معیوب، تجربه مشتری ضعیف و مسائل و مشکلات دیگری منجر شوند که هزینه‌ها را افزایش می‌دهد. سرمایه‌گذاران با همکاری شریکانی که بتوانند راه‌حل‌های مناسب ارائه بدهند، می‌توانند منابع خود را به جای عملکردهای معمولی، روی فرصت‌های متمایز و ارزشمند متمرکز کنند.
افزایش مقیاس با استفاده از مدل‌های جذب مشتری و تقویت کیفیت خدمات: در حال حاضر، بسیاری از شرکت‌ها بر حفظ مشتریان و افزایش وفاداری آنان متمرکز شده‌اند. شرکت‌ها با تکیه بر رویکردهای پیچیده‌تر و چابک‌تری که هزینه‌های جذب مشتری را پایین می‌آورد و تجربه مشتری را بهبود می‌بخشد، در تلاشند تا چسبندگی را افزایش بدهند و شفافیت کارشان را بیشتر کنند.
بازی در حال تغییر است: موفقیت در سرمایهگذاری خصوصی نیازمند محاسبات مختلف، اتخاذ رویکردهای جدید و روش‌های مدیریتی متمایز است. قابلیت‌های یکپارچه و راه‌حل‌های از پیش تعیین‌شده می‌تواند شرکت‌ها را از مداخله‌های سنتی و غیرخودکار فراتر ببرد و به شرکت‌هایی که از سرمایهگذاری خصوصی بهره می‌برند کمک کند تا هزینه‌ها را کاهش بدهند و فرایند خلق ارزش را سریع‌تر و کم‌ریسک‌تر کنند.